Op de website van de FVS wordt de leergang als volgt beschreven:
Hoe fungeer je als brug tussen ‘perceptie’ en ‘bedoeling’? Tussen wat een bekijker ziet in een foto en de boodschap die de maker ervan wil overbrengen. Wat kun je vertellen over de boodschap die een fotograaf méé heeft willen geven met dat wat hij gefotografeerd heeft? Het komt aan de orde als je werkzaam bent als mentor/begeleider van amateur-fotografen, als fotografiedocent, of als je misschien mensen rondleidt op tentoonstellingen of fotofestivals. Met de Leergang Fotoreflectie kun je je kennis van de fotografie bijspijkeren en leren hoe je dit kunt overbrengen op jouw toehoorders. De Leergang Fotoreflectie is een initiatief de Fotobond, Kunstfactor, het Nederlands Fotomuseum, de Beeldfabriek en de Nederlandse Fotovakschool. Na het voltooien van deze gecertificeerde leergang ben je uitstekend in staat om fotografie te bespreken tegenover een zéér breed publiek en om daarbij desgewenst jouw visie te presenteren. Bovendien heb je de vaardigheden verworven om mensen te begeleiden in hun eigen fotografische ontwikkeling.

Diplomauitreiking van de opleiding Fotoreflectie, met in het midden Pieter van Leeuwen en rechts Tom Meerman.

Na lid te zijn geweest van Fotoclub Sluiter in Lelystad en FC Zwolle ben ik vanaf ongeveer 1989 lid van Fotokring De Liemers in Zevenaar: een club waar de fotografie divers en goed is. Bij De Liemers heb ik ook bestuurservaring opgedaan als voorzitter, secretaris en bestuurslid. Ook ben ik bestuurslid geweest van de afdeling Gelderland-Zuid van de Fotobond.

Qua onderwerpen is mijn werk gevarieerd, ook al ga ik weinig “zomaar” op pad. Het resultaat daarvan valt vaak tegen. Ik werk vaak langer aan een onderwerp, zoek onderwerpen soms ook dichtbij of in huis, en vind het leuk om zelf beeld te creëren. Dat doe ik niet door te manipuleren in Photoshop, maar door ensceneringen te bouwen of materialen te rangschikken.

Enkele jaren heb ik gewerkt aan een serie waarin verval een hoofdrol speelt. Functionele objecten (zoals industriële installaties) worden niet meer gebruikt zoals ze ooit bedoeld zijn. Ze krijgen een nieuw leven als (semi-)abstracte voorwerpen. De foto’s kunnen neigen naar abstractie, maar meestal met een hint naar de werkelijkheid. Of tonen een werkelijkheid waarin de schaal niet meer te reconstrueren is. De foto’s zijn in 2008 te zien geweest bij een expositie voor de Kunstkring Gelders Eiland.

Tegenwoordig combineer ik langer lopende projecten met experimenten. In 2015 ben ik een jaar lang met drie andere leden van Fotokring De Liemers een fotografische samenwerking aangegaan waarin we uiteenlopende activiteiten als staalwolslingeren, werken met voedingskleurstoffen, lichtschrijven, fotograferen met Holga-lenzen en Lens Baby, documentaire fotografie en het vastleggen van beweging hebben ondernomen.

Het vastleggen van ogenschijnlijk simpele maar tegelijkertijd bijzondere plekken vind ik ook erg boeiend. Het laatste anderhalf jaar probeer ik ook intuïtiever te werken in de stijl van de Japanse fotografen Rinko Kawauchi en Yamamoto Masao (de laatste hanteert als motto “small things in silence”).

Naast zelf fotograferen heb ik ook over fotografie geschreven voor het blad Fotografie en heb ik inmiddels zes keer een Summer School georganiseerd rond fotografen en stromingen als Rinko Kawauchi, f64 en Stephen Shore. De Summer School werd door de Fotobond uitgeroepen tot Beste Idee van 2014.

Sinds begin 2018 ben ik lid van het Oostgelders Fotografen Collectief. Dat is voor mij een bijzonder waardevolle aanvulling op wat ik tot nu toe met fotografie heb gedaan. Het OFC telt leden uit de amateurfotografie en uit de kunstacademiewereld waardoor een andere dynamiek en andere discussies ontstaan.