De eerste foto’s van Adam Jeppesen die ik te zien kreeg waren op de website van Paris Photo een paar jaar geleden. Zijn stille beelden waarin de kleurverzadiging was teruggedrongen leken met spanning geladen.

Deze week kocht ik zijn boek(je) Wave en het is een heerlijk product. Niet alleen vanwege de fascinerende foto’s, maar vooral ook door de uitvoering. Daardoor wordt het een mooi kleinood. Ja, dat is wel het goede woord. Het is een klein boekje, maar ook een juweeltje. Prachtig uitgevoerd, met een linnen kaft met subtiele kleuropdruk en zijn naam in blinddruk. De foto’s mooi afgedrukt op min of meer mat papier, dat bij het bladeren ook heel fijn aanvoelt.
De enige tekst is een weergave van een telefoongesprek van iemand die op reis is en zijn geliefde mist.

De foto’s van Adam Jeppesen laten veel te raden over. De keuze is ook niet consistent. Gemaakt in verschillende landen, de onderwerpen nogal verschillend, maar door de sfeer sluiten ze mooi op elkaar aan. Je kunt er lang naar kijken zonder dat ze zich helemaal prijsgeven. Daardoor blijft het een boeiend boek. Foto’s als poëzie.

Wat maakt zijn foto’s zo fascinerend? De kleine situaties de hij afbeeldt, uitsnedes uit omgevingen van gewone mensen, het gevoel ergens te zijn en ergens anders te willen zijn?