Ik heb voor het eerst foto’s van Denis Darzacq gezien bij een publicatie over Paris Photo 2008. Intrigerende foto’s van zwevende mensen, alsof ze in een reclamespot spelen. Het herinnerde mij vaag aan de foto van Salvador Dali door Philip Halsmann, waar Dali door de lucht zweeft en een kat en een kan water door het beeld gegooid worden.

Denis Darzcq is geboren in 1961 in Parijs. Hij behaalde in 1985 zijn diploma van ENSAD (Ecole Nationale Supérieure des Arts Décoratifs) en won World Press Photo 2007 met zijn serie La Chute (‘The Fall’) in de categorie Art and Entertainment.
In La Chute (zijn internationale doorbraak) suggereert hij dat de figuranten op het punt staan te pletter te vallen. Hij beeldt hiermee een verloren generatie in de Parijse banlieus uit. In zijn foto’s is de val nog niet compleet, de figuranten hangen nog net boven de grond in afwachting van hun vernietiging. Angelique Chrisafis (The Guardian) verklaart het zo: ‘The French riots of 2005 inspired the photographer Denis Darzacq to head for the housing estates on the outskirts of the capital. But he wasn’t after gritty shots of urban deprivation, he tells Angelique Chrisafis. He wanted something more – to capture an entire generation in freefall and with no one to catch them’. Zelf vind ik dat de figuren in La Chute zweven in plaats van vallen. Dat zit in houding en gezichtsuitdrukking. Daarom zit ervoor mij een controverse tussen de uitleg van Darzacq en de beelden die je te zien krijgt.

Sterker dan La Chute vind ik de serie Hyper uit 2007, waardoor mijn aandacht ook als eerste getrokken werd. Hier zijn het echt zwevende figuren geworden. Als bedwelmd zijn ze in een steriel aandoend decor van hypermarché’s geplaatst. Een omgeving vol consumptiegoederen, waarin de menselijke figuren doelloos, als in gewichtloze toestand rondwaren.
De boodschap ligt er niet dik bovenop. Lees er in dat de moderne mens ontheemd is, verdwaasd in zijn kunstmatige omgeving, gedrogeerd. In ieder geval zijn het mystieke beelden die je laten stilstaan bij de doel van het bestaan in een consumptiemaatschappij.

Prachtig is het dan dat de hyperactieve werkwijze van Darzacq geheel in tegenspraak is met deze dromerige foto’s. Darzacq werkte met dansers en sporters die met immense inspanning sprongen maken, die de fotograaf met een analoge kleinbeeldcamera vastlegt. Eén opname per sprong. Wat een accuratesse en inschattingsvermogen! Ongelooflijk dat hij atletische sprongen weet terug te brengen tot gewichtloos zweven. Een prachtig gebruik van het medium fotografie; hij gebruikt niet alleen de technische eigenschap van fotografie om beweging te bevriezen, maar weet in een split-second zijn verhaal ook inhoudelijk goed over te brengen. Daarmee combineert hij overtuigend zijn vakmanschap met artisticiteit.

Hyper behoort tot de meest opmerkelijke foto’s die ik in het afgelopen jaar heb gezien

//denis.darzacq.revue.com
//www.agencevu.com/stories/index.php?id=349&p=23
//www.guardian.co.uk/artanddesign/2007/mar/24/photography.features
//www.lensculture.com/darzacq.html